| |
Profiel van Jaap Bouman |
17 mei 2011 |  |
Wat drijft de deelnemers om deel te nemen aan een monstertocht? |
 M5 volgt 4 deelnemers tijdens hun voorbereidingen van PBP 2011 en laat zien wat deze mensen drijft.
Met 4 M5 bezitters op weg naar Paris-Brest-Paris, augustus 2011 (1250 km non stop fietstocht)
Jaap Bouman
Arthur van der Lee
Perry Stoel
Robert Carlier
Persoonlijke data van Jaap Bouman
- Geboortejaar: 1941, als Sinterklaasverrassing: de tweede van een tweeling, met "aangeboren" beleefdheid : dames gaan voor!
- Woonplaats:Goes, maar geen Zeeuw, wel ¼ Zeeuwse roots.
- Opleiding/huidige beroep:gepensioneerd arts
- Rijdt met welke fiets: M5 City Cruiser, eerst met 20"/26"wielen, later 26"/26"wielen
Bijzondere (fiets)prestaties tot nu toe:
- 11 jaar tropenarts in Pakistan
- 22 jaar homeopatisch arts in Goes
- 1x P.B.P., 1x L.E.L.,1x Lowlands 1200
- 10 jaar 1x per 3 weken moeder in Doorn bezocht, vaak enkeltje,'s zomers v.v.
- in fases Noordzee-route,met ligfietsvriend en tent.
- Andere speciale hobby's:zeilen, zingen,voorzitter van kerkenraad.
1. Wanneer kwam je voor het eerst in aanraking met ligfietsen? Na angina pectoris was het advies van de cardioloog te gaan sporten. Toevallig las ik in de Consumentengids een artikeltje "Ligfietsen ergonomischer dan zitfietsen".
2. Wat sprak je hierin het meest aan? Ergonomie (geen zadelpijn) en efficiënt omgaan met beperkte energie.
3. Waar gebruik je, behalve nu om te trainen voor PBP, je fiets hoofdzakelijk voor?
- Boodschappen doe ik op een stadsfiets (zit).
- 1x per week een trainingsrondje (36 km)
- 1x per week een lange tocht (100-200 km)
- 1x per 3 weken naar Doorn.
4. Wat is je motivatie om PBP te doen? Grenzen van mijn individueel prestatievermogen opzoeken, MENTAAL sterker worden.
5. Wanneer ben je met trainen begonnen? 2 jaar vóór eerste P.B.P., 's winters doorrijden, in 't voorjaar training geleidelijk opvoeren.
6. Houd je een speciaal trainingsschema aan?
- 1x per week fitness (1 uur krachttraining met accent op beenspieren en 1 uur duurtraining met intervalbelasting op ligfiets)
- 1x per week trainingsrondje( 36 km op maximum snelheid)
- 1x per week een tocht (voorjaar rondje Veerse Meer,begin zomer halve Oosterschelde, zomer: hele Oosterschelde, waarvan een gedeelte 's nachts.
7. Heb je begeleiding hier in? Nee.
8. Train je alleen of samen met anderen? Alleen.
9. Muziek erbij of hoofd helemaal leeg laten om andere plannen te genereren? Geen muziek, bij voorkeur na moeilijke vergadering!
10. Laat je dingen liggen nu je met PBP bezig bent?Zeilvakantie in juni. 1x per week onderbreken om te trainen.
11. Hoe reageert je omgeving op de extreme uitdaging die je aangegaan bent? (partner, familie, collegae)? Echtgenote: bezorgd, maar op haar advies heb ik extra uitdaging gezocht! Familie: vol ongeloof en hoofdschuddend. Uiteindelijk enthousiast aan de finish!
12. Tijdens het rijden van de brevetten: Hoe reageert de bukfietsende medemens op je?
- Jaloers bij tegenwind
- verbeten bij heuvel op
- gelaten bij heuvel af
- knikkend als ik zeg geen zadelpijn te kennen
13. 1250 km nonstop fietsen, is dat niet meer iets voor trekvogels?? LUCTOR ET EMERGO.
14. Voel je je lichamelijk en geestelijk beter tijdens en na het rijden van zulke lange ritten?
- Zorgvuldig doseren en tot in de kleinste details goed voorbereiden.
- Tijdens onderkoeling in L.E.L. (temp van 22 naar 2 graden Celsius, stormdepressie: 7 Beaufort tegenwind, 4 uur stromende regen) kreeg ik een hallucinatie: mijn overleden tweelingzus zei: kom maar! Conclusie: doodgaan is niet erg, het hoort bij het leven.
- Fietsen is mediteren, jezelf leegmaken.
- (te) lage hartslag als ik 's nachts eruit moet om te plassen.
15. Heb je ook begeleiding tijdens PBP? Ja mijn zus zorgt voor eten,drinken en voorraden, mijn zwager voor de techniek (banden,smeren) en hun camper voor een ideale slaapplaats gedurende 3 uur.
16. Zou je dit andere mensen ook willen aan- of afraden en waarom? Bezint eer ge begint!! Het werkt verslavend! Het mentaal sterker worden vind ik de grootste winst. Je moet geen lichamelijke of geestelijke gebreken hebben: zo nodig medische keuring.
17. Zou je dit ook op een rechtopfiets willen/kunnen doen en waarom wel/niet? Zadelpijn ken ik niet!
18. Hoe eet je normaal gezien: "alles", vegetarisch, veganistisch? Vegetarisch, maar wel (vette) vis vanwege de vit. B 12 en de onverzadigde vetten.
19. Pas je je voeding aan in deze tijd van hard trainen? Nee, hooguit 's morgens 1 Multimax vitamine/mineralen pil . Mijn wintergewicht is 70 kg en 's zomers gaat dat geleidelijk naar 65 kg.
20. Hoe verzorg je onderweg het eten en drinken? Ik neem alles mee in mijn aerodynamische staartpunt: petfles van 1 ½ liter met drinkslang (vruchtensap met extra Fantomalt (disacharide dat niet zoet smaakt en je bloedsuiker minder laat jojoën dan glucose) en ieder uur een boterham (met kaas of amandelspeculaas of muesli). Een electronische kookwekker herinnert mij ieder ½ uur eraan om iets te nemen. Hongerklop ken ik zodoende nauwelijks.
21. Heeft de ligfiets je leven beïnvloed? Vroeger hing ik 's avonds een beetje futloos voor de televisie, nu ben ik 's avonds nog fit!
22. Nog tips voor anderen om mee te doen?
- trainen op 28 km/uur en P.B.P. fietsen op 23 km/uur: de meeste uitvallers hebben zich op de één of andere manier overbelast. Het uitval-gemiddelde is 33 %.
- cadansteller: trapfrequentie boven de 80/minuut houden om je knieën te sparen.
- (ver)ken je eigen grenzen en blijf daar zorgvuldig binnen.
- onderzoek je minimale slaapbehoefte: bij mij is dat 3 uur per 24 uur; en omdat in het donker je gemiddelde lager ligt probeer ik van 0-3 a.m. te slapen
- schaf een GPS aan: route vinden is eenvoudiger en 's nachts veiliger: een bocht of hoek zie je eraan komen op je track.
- 20"voorwiel naar 26 "voorwiel: rijdt veel stabieler.
- als je meer dan de halve wegbreedte nodig hebt voor je stuurcorrecties, dan MOET je stoppen voor een "powernap".
- op een ligfiets heb je de kreukelzône vóór je: hooguit een schaafwond op je heup (ik heb altijd Calendula-spray bij me) of een gebroken been (nooit gehad!) maar nooit een hoofd- of nekletsel zoals bukfietsers oplopen.
23. Wat is je finishstreeftijd voor PBP? 89 ½ uur (de limiet is 90 uur "overall") De toptijden laat ik over aan de "jonge honden". Mijn jaargemiddelde is van 23 naar 20 km/uur gegaan.
Het oprekken van mijn leeftijdsgrens is voor mij de grootste uitdaging.
|
| |
Profiel van Robert Carlier<br />
|
| |
Wat drijft de deelnemers om deel te nemen aan een monstertocht? |
 Persoonlijke data:
Geboortejaar: 1975
Woonplaats: Rotterdam
Opleiding/huidige beroep: fysio/manueel therapeut
Rijdt met welke fiets: M5 Carbon High Racer
Bijzondere (fiets)prestaties tot nu toe: wereldkampioen 20km tijdrit partly faired in 2009, 2e plaats wintercompetitie 2011
Andere speciale hobby's: -
1. Wanneer kwam je voor het eerst in aanraking met ligfietsen?
Voorjaar van 2006 met twee vrienden en Emmy hebben we vier ligfietsen gehuurd voor een dagje. Direct verkocht. Daarna hebben wij twee Shock Proofs 559 gekocht.
2. Wat sprak je hierin het meest aan? Eén woord: snelheid. Fantastisch! En het mooie ontwerp. Op ligfietsnet keek ik naar de wedstrijd verslagen en zag hierin vaak M5 terug komen.
3. Waar gebruik je , behalve nu om te trainen voor PBP, je fiets hoofdzakelijk voor? Trainen voor en deelnamen aan wedstrijden, bezoeken familie/vrienden, vakantie.
4. Wat is je motivatie om PBP te doen? Deelname aan een historisch evenement met deelnemers die de passie voor fietsen delen van over de hele wereld.
5. Wanneer ben je met trainen begonnen? Oktober 2010
6. Houd je een speciaal trainingsschema aan? Ja, waarin ik ongeveer 7uur/week trainde in de wintermaanden, nu wordt dat meer.
7. Heb je begeleiding hierin? Via Webtrainer.nl wordt ik begeleid door Jim. Hij geeft mij trainingsschema's welke hij afstemt op mijn feedback.
8. Train je alleen of samen met anderen? Meestal alleen, maar in de weekenden af en toe met David, Pieter, Gert-Jan, Bastiaan.
9. Muziek erbij of hoofd helemaal leeg laten om andere plannen te genereren? Geen muziek voor mij, ik heb mijn volle aandacht nodig voor het verkeer. In de wintermaanden, op de Tacx, luister ik altijd muziek. Als er lange duurtraining op het programma stonden, keek ik zelfs DVD's tijdens het trainen op de Tacx zo saai.
10. Laat je dingen liggen nu je met PBP bezig bent? Ja, mijn sociale leven lijdt er zeker onder. Naast werken en trainen blijft er niet veel tijd over. Daarmee is het goed dat PBP maar eens in de vier jaar is.
11. Hoe reageert je omgeving op de extreme uitdaging die je aangegaan bent (partner, familie, collegae)? Ze zijn inmiddels wel gewend dat ik voor lange duursport kies. Ik vertel eerlijk, maar merk dat ik hierin terughoudend ben, wat ik ga doen. Meestal reageert men verrast en komt met vragen. Als ik vertel dat ik PBP wil gaan fietsen, dat dit in Frankrijk plaats vind over 1250 km, dan denken de meeste dat je een tourtocht gaat maken; een lange fietsvakantie. Ik laat het dan maar zo en knik bevestigend.
12. Tijdens het rijden van de brevetten: Hoe reageert de bukfietsende medemens op je? Ik spreek niet van bukfietsers, vind het een naar, denigrerend woord. Op die manier creëer je een afstand die je niet wilt hebben. Het zijn racefietsers en zelf rij ik ook graag op een racefietsje naar mijn werk.
De racefietsers accepteren speciale fietsen, zoals de ligfiets, maar daar blijft het bij. Ik merk dat ligfietsers elkaar opzoeken bij aanvang van een brevet. Het kan handig zijn om tactiek te bespreken of de route door te nemen. De brevetten reed ik tot nu toe meestal alleen, omdat het aantal ligfietsers klein is en ieder zijn eigen tempo rijd. Racefietsers vormen makkelijker groepjes, waarmee ze voordeel van elkaar hebben. Dat heb je als ligfietser minder of helemaal niet. Gelukkig rijden ligfietsen een stuk 'zuiniger'.
13. 1250 km non-stop fietsen: Is dat niet meer iets voor trekvogels?? Waarom maken trekvogels hun jaarlijks tochten waarbij ze continenten doorkuisen, zich zelf uitputten en risico nemen? Zijn het de goede broedplaatsen en de voedselrijke gebieden alleen, of staat er meer op het spel? De jaarlijkse trek is tevens een uitputtingsslag voor gezonde vogels in goede conditie, waarbij natuurlijke leiders en navigators zich onderscheiden, sociale banden worden getoetst en vele besluiten snel genomen moeten worden. Enige vergelijking kan worden getrokken met het rijden van brevetten.
Wij leven in een tijdperk waarin de mens grofweg in drie categorieën kan worden verdeeld; mensen die houden van bewegen, mensen die zo min mogelijk bewegen én mensen die wel willen, maar niet kunnen bewegen. Technologische ontwikkelingen hebben het mogelijk gemaakt om zonder noemenswaardige beweging door het leven te gaan. Hele volkstammen hebben een zittend bestaan, waarbij ze met de auto rijden naar een kantoorbaan en 's avonds televisie kijken. Ik schaar mijzelf maar al te graag onder de eerst groep. Het menselijk lichaam als bewegingsapparaat is bedoeld om te bewegen, het vraagt erom en ik geef er gehoor aan, waarmee het maken van lange fietstochten begrijpelijk wordt. Een 1250km rit non-stop is het tegenovergestelde van het zittend bestaan, en misschien is het ook wel een statement?
14. Voel je je lichamelijk en geestelijk beter tijdens en na het rijden van zulke lange ritten? Tijdens het fietsen zijn er diverse ongemakken, vermoeidheid en soms pijn, maar tot nu toe heeft dit voor mij nooit opgewogen tegen de voldoening en het plezier dat ik haal uit de deelnamen. Laatst hoorde ik een spreuk die mij aan het denken zette: 'pijn is zeker, maar leiden is optioneel'.
15. Heb je ook begeleiding tijdens PBP? Het is de bedoeling dat een aantal familieleden en vrienden mij op een aantal plaatsen zullen voorzien van een verse bidon, voedsel en schone/droge kleding. Alle hulp is welkom!
16. Zou je dit andere mensen ook willen aan- of afraden en waarom? Een 200km rit kan ik iedere ligfietser aanraden. Naar mijn mening is de ligfiets bij uitstek geschikt voor het rijden van lange ritten; comfort, snelheid en rijgedrag zijn goed. De brevetten zijn ritten over de mooist wegen en fietspaden. Je merkt dat er goed over de routes wordt nagedacht zodat er lekker kan worden gefietst o.a. weinig stoplichten en glad asfalt.
17. Zou je dit ook op een rechtop fiets willen/kunnen doen en waarom wel/niet? In 1999 heb ik 8 maanden op een racefiets rondgetrokken door de wereld, waarbij de teller regelmatig op 200+ km/dag stond. Ik hield last van zadelpijn, nekpijn en last van mijn polsen. Ik dacht dat dit erbij hoorde, totdat ik een testrit maakte op een M5 Low Racer.
18. Hoe eet je normaal gezien: "alles", vegetarisch, veganistisch? Alles, maar matig met uitsluitend biologisch vlees.
19. Pas je je voeding aan in deze tijd van hard trainen? Ik eet meer, maar hetzelfde als anders.
20. Hoe verzorg je onderweg het eten en drinken? Hopelijk kan ik een groot deel vooraf plannen en overlaten aan de begeleiding, anders zal ik het moeten hebben van wat ik onderweg aantref.
21. Heeft de ligfiets je leven beïnvloed? Ja, de ligfiets geeft mij een plezier in het fietsen dat geen enkele racefiets mij tot nu toe heeft gegeven.
22. Nog tips voor anderen om mee te doen? Neem deel aan een 200km rit en wie weet wat ervan komt. Kijk maar eens op www.ern-ossendrecht.nl voor een overzicht.
23. Wat is je streeftijd voor PBP? 50 uur
|
| |
Profiel van Perry Stoel |
| |
Wat drijft de deelnemers om deel te nemen aan een monstertocht? |
 Persoonlijke data
Geboortejaar: 1969
Woonplaats: Grijpskerke
Opleiding/huidige beroep: kok
Rijdt met welke fiets: M5 Carbon High Racer met Tail Bag ,een M5 Shock Proof 559 en op de rollenbank een aangepaste M5 Low Racer
Bijzondere (fiets)prestaties tot nu toe: 1x PBP (2007), 1xLowlands 1200 en 2x Lowlands 1000
Andere speciale hobby's: Geen
1. Wanneer kwam je voor het eerst in aanraking met ligfietsen? In 2002 mijn eerste ligfiets gekocht
2. Wat sprak je hierin het meest aan? Als ik ze zag rijden leek mij dit fantastisch rijden
3. Waar gebruik je, behalve nu om te trainen voor PBP, je fiets hoofdzakelijk voor? Woon/ werk en de dagelijkse dingen
4. Wat is je motivatie om PBP te doen? Ik hoop mijn tijd te verbeteren, en hopelijk beter weer zodat de sfeer heel goed zal zijn ( zeggen ze, laatste keer hadden we slecht weer zodat ik er eigenlijk niets aanvond )
5. Wanneer ben je met trainen begonnen? Ik fiets het hele jaar door, maar gericht trainen ben ik gaan doen vanaf september 2010
6. Houd je een speciaal trainingsschema aan? Ja
7. Heb je begeleiding hierin? Ja, van ex-triatleet Marc Riemens
8. Train je alleen of samen met anderen? Het meeste alleen, ik probeer één avond in de week met een aantal roeifietsers te rijden.
9. Muziek erbij of hoofd helemaal leeg laten om andere plannen te genereren? Zonder muziek en je gedachten laten gaan.
10. Laat je dingen liggen nu je met PBP bezig bent? Ja werken en trainen vergt de nodige uren dus zijn er wel eens dingen die even blijven liggen.
11. Hoe reageert je omgeving op de extreme uitdaging die je aangegaan bent (partner, familie, collegae)? Mijn vrouw weet dat ik dit keer nog graag aan PBP mee wil doen ,en steunt ze mij hier dan ook in , ook weet ze dat ik niet elk jaar zoveel tijd in mijn training stop, familie en kennissen weten inmiddels niet anders, maar niet iedereen vind het verstandig .
12. Tijdens het rijden van de brevetten: Hoe reageert de racefietsende medemens op je? Ik heb al verschillende keren heel goed samen gereden met een aantal bukkers .Wel word je soms raar aangekeken tijdens je gewone trainingen .
13. 1250 km non-stop fietsen: Is dat niet meer iets voor trekvogels?? Ja misschien wel laat ik dan zeggen dat ik een rare vogel ben .
14. Voel je je lichamelijk en geestelijk beter tijdens en na het rijden van zulke lange ritten? Tijdens het rijden kan het wel eens tegenvallen ,maar als je weer bij de finish ben heb ik toch weer een goed gevoel , beter voelen kan ik niet zeggen ,maar als ik er geen goed gevoel over had zou ik het een volgende keer niet meer doen, dus ondanks de PBP domper lijkt het me leuk om nog een keer te doen.
15. Heb je ook begeleiding tijdens PBP? Ja
16. Zou je dit andere mensen ook willen aan- of afraden en waarom? Gewoon beginnen bij een 200 km en dan maar per brevet kijken of het bevalt .
17. Zou je dit ook op een rechtopfiets willen/kunnen doen en waarom wel/niet? Of ik het kan weet ik niet, hier heb ik geen ervaring in, ik wil het niet omdat ik nu zonder klachten van mijn fiets afstap, bij een racefiets lijkt mij dit anders .
18. Hoe eet je normaal gezien: "alles", vegetarisch, veganistisch? Ik eet gewoon met de pot mee.
19. Pas je je voeding aan in deze tijd van hard trainen? Nee
20. Hoe verzorg je onderweg het eten en drinken? Bij een brevet moet je iets kopen onderweg ,je kunt niet alles meenemen ,wel iets proberen te kopen waar je op kunt fietsen .
21. Heeft de ligfiets je leven beïnvloed? Ik denk het wel maar dan wel op een goede manier vind ik.
22. Nog tips voor anderen om mee te doen? Kijken en luisteren hoe mensen met ervaring het doen, en dan zelf proberen .
23. Wat is je streeftijd voor PBP? Ik hoop binnen de 55 uur, maar het ligt aan een aantal factoren: gezondheid, blijf je goed de hele tocht. Het weer, dit moeten we maar afwachten. Materiaalpech, je kunt je fiets op en top in orde (laten) brengen, maar je weet het nooit. Mocht het tegenvallen op de een of andere manier dan hoop ik hem toch te kunnen uitrijden .
|
| |
Profiel van Arthur van der Lee |
| |
Wat drijft de deelnemers om deel te nemen aan een monstertocht? |
 Persoonlijke data:
Geboortejaar: 1960
Woonplaats: Heinenoord
Opleiding/huidige beroep: Horeca Vakschool / Senior Systems Engineer (ICT)
Rijdt met welke fiets(en): M5 M-Racer, M5 Low Racer
Bijzondere (fiets)prestaties tot nu toe: Solo ongeassisteerd naar Noordkaap en terug
Andere speciale hobby's: Bier drinken en kleiduiven schieten
1. Wanneer kwam je voor het eerst in aanraking met ligfietsen? 2006
2. Wat sprak je hierin het meest aan? comfort en snelheid
3. Waar gebruik je , behalve nu om te trainen voor PBP, je fiets hoofdzakelijk voor? woonwerkverkeer
4. Wat is je motivatie om PBP te doen? In ieder geval een keer mee te doen aan een dergelijke tocht
5. Wanneer ben je met trainen begonnen? Volg geen speciale training.
6. Houd je een speciaal trainingsschema aan? 6 weken voor de PBP ga ik weer een lange tocht maken naar het einde van de wereld. 5 weken lang iedere dag 200 +? Dat moet de benen sterk genoeg maken om in ieder geval de finish te halen
7. Heb je begeleiding hierin? Nee
8. Train je alleen of samen met anderen? Ik rij het liefst alleen.
9. Muziek erbij of hoofd helemaal leeg laten om andere plannen te genereren? Op dergelijke afstanden kan je dit combineren maar muziek bij het rijden is lekker.
10. Laat je dingen liggen nu je met PBP bezig bent? (nog) niet
11. Hoe reageert je omgeving op de extreme uitdaging die je aangegaan bent (partner, familie, collegae)? De weten niet hoe zwaar het gaat worden en als ze daar wel een vermoeden van hebben dan verklaren ze je voor gek.
12. Tijdens het rijden van de brevetten: Hoe reageert de racefietsende medemens op je? Vanuit de vereniging (ERN Ossendrecht) leuk en gezellig. Passerende racefietsers groeten vaak niet eens terug en negeren je
13. 1250 km nonstop fietsen: Is dat niet meer iets voor trekvogels?? Ja dat lijkt me leuk dan kom ik in mei pas weer terug.
14. Voel je je lichamelijk en geestelijk beter tijdens en na het rijden van zulke lange ritten?
Je bent moe en leeg maar tegelijk ook weer vol nieuwe ervaringen en ook weer opnieuw gemotiveerd voor andere dingen.
15. Heb je ook begeleiding tijdens PBP? Nee
16. Zou je dit andere mensen ook willen aan- of afraden en waarom? Ieder moet dit voor zichzelf afwegen.
17. Zou je dit ook op een rechtopfiets willen/kunnen doen en waarom wel/niet? Ik zou het niet willen, ik zou waarschijnlijk op een racefiets niet eens de finish halen
18. Hoe eet je normaal gezien: "alles", vegetarisch, veganistisch? Typische alleseter.
19. Pas je je voeding aan in deze tijd van hard trainen? Nee
20. Hoe verzorg je onderweg het eten en drinken? Ik neem wat mee en vertrouw verder op het Franse Boulangerie Netwerk :)
21. Heeft de ligfiets je leven beïnvloed? Ja, ik ben fitter dan ooit
22. Nog tips voor anderen om mee te doen? Doe een paar jaar woonwerk en ga dan langzaam over op de langere tochten of een vakantie met volledige bepakking
23. Wat is je finishstreeftijd voor PBP? Met ieder uur onder de officiele sluiting ben ik al blij. Het is niet makkelijk in te schatten, ik heb nog geen referentiekader. Verder kan het weer ook nog tegen zitten in de vorm van regen of harde wind. (aan regen heb ik echt een vreselijke hekel)
|
| |
16 april 2011 - 300 km brevet Ossendrecht / rondje Zeeland voor deelname Paris-Brest-Paris |
20 mei 2011 | |
verslag van Perry Stoel |
De wekker staat om 4.20 uur ik zou immers weer met Derk meerijden dus na een kort ontbijt op de fiets naar Middelburg, de laatste mensen lopen nog over straat te slenteren (wie is hier nu gek?). De start is om 07.00 uur en weer ga ik mijn eigen tempo rijden, maar al snel word ik ingehaald door Derk en Theo op de tandem dus ga ik daar maar lekker achter hangen, laat maar komen die kilometers.
Maar door wegopbrekingen en o.a. de sluizen bij Veere kom ik eerder aan in Zoutelande. Daar staat Robert Carlier nog net ,dus wacht hij nog even en haak ik bij hem aan, Theo en Derk komen ook net aan en geven aan ook weer snel door te rijden. Ondanks de gps is het toch makkelijk op eigen terrein te rijden merkt ook Robert, we rijden snel door naar de volgende stempelpost en net als bij de 200 is het stempelen en doorgaan. Op naar Ouddorp. Wat me opvalt is het strakke tempo van Robert dus na een km of 200 geef ik aan "rij je eigen tempo dan doe ik het ietsje rustiger", maar hij besluit om zelf ook een tandje terug te doen, dus komen we gezamenlijk aan in Strijen .Ik hoef niets te eten maar Robert neemt appelgebak dus even een paar minuten rust, en daar komt ook de tandem weer aan, en gaan we even later met zijn vieren op pad. De laatste 80 km. Na 40 km weer een stop. Ook hier staan we iets langer. Nu is het nog 40 km naar Ossendrecht. Robert geeft nog maar eens gas, Derk en Theo rijden hun eigen tempo en ik blijf lekker achter de tandem hangen, zo gaan ook de laatste 40 zeer goed, iets later als Robert binnen, maar toch ook dit keer weer zeer tevreden.
Ik geef de jongens maar een biertje, want dit hebben ze wel verdiend. Ze hebben namelijk meer kopwerk als ik gedaan. Heren, bedankt!
Wederom kan ik terugkijken op een geslaagd brevet. |
| |
mei 2011 - 400 km brevet Noord Nederland voor deelname Paris-Brest-Paris |
20 mei 2011 | |
Verslag van Perry Stoel |
Deze valt in de meivakantie dus kunnen we niet weg (fietsen gaat voor... ). Om de kinderen ook nog wat vertier te bieden, ga ik deze 400 rijden vanuit Zwolle, zodat mijn vrouw met de kinderen naar Slagharen kan. We zijn hier vrijdagmiddag en blijven tot zondag. Kan ik mooi mijn 400 fietsen. Na een goed bord spaghetti vertrek ik op de fiets naar Zwolle, de start is om 21.00uur maar ik wil er op tijd zijn.
Dit wordt de eerste tocht waarbij een nacht moet worden doorgereden. De weersverwachting is goed, al kan het wel eens warm worden zaterdag.
Wat opvalt is het aantal deelnemers met ligfietsen. Ook zijn er flink wat Questen. Nadat Gerrit het officiële startsein heeft gegeven gaan de Questen er ongeveer met gierende banden vandoor, zelf kijk ik even wat de rest doet maar besluit om maar alleen te gaan rijden: wie weet krijg ik nog gezelschap onderweg. Na een km of 15 kwam er een slecht stukje weg, en rij ik in een put, geen lek gelukkig maar als ik wil remmen voel ik het gelijk: een slag in mijn voorwiel, na een snelle controle denk ik dat het maar moet kunnen en ga dus weer verder. Na een km of 80 word ik ingehaald door een peloton wielrenners, ik rij enige tijd met hen mee, maar wat later hoor ik niets meer, ze zijn een andere kant opgegaan? Als ik bij de eerste stempelpost ben (Groningen) komen zij daar even later ook aangereden. Na mijn stempel te hebben gekregen en mijn drank aangevuld te hebben ga ik weer verder naar Zwolle. Dit stuk rij ik alleen dus lekker mijn eigen tempo. Het is inmiddels nacht dus zeer stil. Na een uur of vier ben ik bij de volgende stempelpost.
Ook hier komen de wielrenners er weer aan, we rijden dus ongeveer even snel. Ik ga weer gelijk naar Westerbork en na enige tijd wordt het weer licht gelukkig. De post in Westerbork is bij een bakker die om 7 uur open zou zijn. Het is 7.15 dus laat maar komen dat ontbijt, helaas ze gaan om 7.30 open. Wachten wil ik niet dus ook hier weer gelijk verder. Het valt me op dat ik de wielrenners niet meer zie.
Op naar Duitsland. Op dit stuk kom ik Gerrit tegen. Hij heeft net zijn band van zijn Quest gemaakt, dus rijden we samen verder. Omdat ik het toch geen lekker tempo vind ga ik er weer vandoor, op naar Lemele. Daar aangekomen herhaalt zich hetzelfde ritueel: stempelen en weer gelijk door, nog maar 27 km. Wel kan ik merken dat ik te weinig heb gegeten/gedronken. Vooral dit laatste gaat tegenstaan dus ben ik blij dat ik in Zwolle ben, het is nog geen 12.00 uur! Hier had ik ook stiekem op gehoopt. Er zijn al een viertal Questen binnen maar ik ben de eerste ongestroomlijnde fietser, dus zeer tevreden. Nog even napraten en de organisatie bedanken: het was weer perfect geregeld!! Ik krijg nog een kopje soep aangeboden en daarna besluit ik om naar Slagharen te fietsen: op naar de achtbaan? Of toch maar even mijn bed in. Het beste is er inmiddels wel af voel ik.
Met een tevreden gevoel op naar de 600 km. |
| |
2 april 2011 - 200 km brevet voor deelname Paris-Brest-Paris |
19 mei 2011 | |
verslag van Perry Stoel |
Dit brevet wordt een thuiswedstrijd: we starten namelijk in Ossendrecht en de tocht gaat dan door Zeeland en weer terug via Oude Tonge, daarna de Volkerraksluizen en weer terug naar de finish.
Ik ben met Derk Thijs meegereden, die zijn carbon tandem heeft meegenomen voor zichzelf en Theo Homan. We hebben het er over gehad om eventueel samen te rijden, maar al vrij snel na de start die om 08.15 uur was in plaats van 08.00 uur kon ik al merken dat dit geen optie was want de heren trokken er flink aan en ik wilde mij niet leeg rijden. Ik zat al snel in een groepje racefietsers die een lekker tempo reden, dus de geheime controle was een stempel en weer door. Dit was ook het geval in Veere, ik gaf aan niets te nuttigen maar gelijk door te gaan, dit vonden zij ook goed dus weg waren we weer. Zo gebeurde het later ook in Oude Tonge: water bijvullen en weer gaan. We hadden de wind tot Veere steeds goed gehad dus hierna kregen we zij/tegenwind. Ik mocht hier mijn portie kopwerk doen. Dit gaf niet, zodoende kon ik mijn eigen tempo rijden. Eén van de heren vond het nog wel even nodig om het tempo nog eens flink op te schroeven, maar moest dit later flink bekopen: hij had zichzelf "rot" gereden.
Eenmaal in de bossen rond Bergen op Zoom ging het weer lekker, nog even een kasseienklim en dan uitbollen naar de finish. We hadden er 6,5 uur over gedaan. Nu moest het er maar eens van komen, water bijvullen en op de fiets naar huis, nog een extra 80 km...
Ik kan terug kijken op een lekker gereden brevet, met een heerlijk zonnetje en die wind? Dat weet je in Zeeland! |
| |
400 km verslag Arthur van der Lee |
| |
De 400 Km vanuit Ossendrecht:
Een van de voordelen van oudere kinderen is dat ze je na het behalen van het rijbewijs ook weg kunnen brengen, zodat ik niet altijd mijn vrouw hoef lastig te vallen met deze finaal uit de hand gelopen hobby. Nadat we veel te vroeg zijn aangekomen is het idee om eerst samen nog ergens wat te gaan eten. We denken aan iets Italiaans met pasta of chinees. Nadat we heel het centrum van Ossendrecht hebben verkend komen we erachter dat ze in dit deel van Brabant per hooft van de bevolking waarschijnlijk de hoogste snackbardichtheid van Nederland hebben. Een echte "Chinees" kunnen we niet vinden, later hoor ik dat hij er wel is.
Onze keuze valt op frituur "Ni Hao" wat in het chinees zoveel als "De Randonneur" betekend en waar ze ook een bord Babi Pangang kunnen maken. Later zal blijken dat ik alleen maar dankzij dit enorme bord met bami de tocht heb kunnen volbrengen.
Als mijn zoon weer naar huis gaat heb ik nog anderhalf uur over, en ik ga nog even wat echt geld pinnen voor de vele versnaperingen onderweg. Tegenover de lokale Rabobank staat een beeld waarvan de sokkel zover begroeid is dat je alleen kan raden ter ere waarvan het is opgericht. Als ik er in de avondzon naar kijk begeleid door de laatste Poolse hits die uit het naastgelegen hotel klinken, lijkt het alsof een doodzieke vader die door zijn dochter wordt ondersteund de beide fietsers met vooroorlogse helmen er probeert van te weerhouden om aan de 400 km te beginnen.
Na de bekende plichtplegingen van het inschrijven staan er in totaal zo'n 40 deelnemers klaar om in dit spektakel van start te gaan. De gele hesjes zijn in de meerderheid en het lijkt wel een casting voor de nieuwe opnames van de TeleTubbies. Geen wind en een heerlijke temperatuur. Bij het begin ga ik lekker snel, niet wetende welke verschrikkingen mij nog staan te wachten in België. Als ik na een poosje Robert Carlier naast me zie rijden op de M5 Carbon High Racer besluit ik een tijdje met dit fietskanon op te rijden. We trekken lekker door en overmoedig halen we samen de kopploeg in. Bij een rotonde trap ik mijn ketting eraf die tussen de bladen ook nog breekt. Ik sta al even met gitzwarte handen te sleutelen onder een lantarenpaal als ik Robert weer terug zie komen om te vragen of hij me kan helpen. Beslist een sympathiek gebaar maar ik zeg tegen hem dat ik alles bij me heb en dat hij snel door moet rijden omdat ik zijn moordende tempo toch niet veel langer had kunnen volhouden.
Dan rij ik een poosje op met Gert en Peter die ik de volgende dag ook nog meermalen zal treffen. Als het langzaam wat heuveliger wordt begin ik te merken dat ik toch weer teveel troep heb meegenomen in mijn tassen hoewel de kettingpons goed van pas kwam had ik daarentegen de garagekrik beter thuis kunnen laten. De meest memorabele stempelpost tot nu toe is nog wel Café Ascot waar ik na even zoeken Robert Le Duc tussen de straalbezopen feestgangers kan ontwaren. Mijn longen moeten even wennen aan het gordijn van sigarettenrook. Ik geloof dat ik achter een tafeltje bij het raam Ilse zelfs een dutje zie doen op de banken. Nauwelijks mag ik nog naar buiten, eerst moet ik van de café gasten bierdrinken en mee hossen met de vogeltjesdans. Gelukkig heb ik thuis het boekje "Henry Kissinger for dummies" en kan me eruit lullen zonder aan bovengenoemde activiteiten deel te hoeven nemen.
Onderweg naar de boerderij wissel ik nog regelmatig stuivertje met een ploegje van 3 man, ik begin al te merken dat ze een stuk sneller klimmen dan ik. Naar beneden is voor de ligfiets geen probleem en kan ik het gat weer dichtrijden. Dan maken ze in het donker een navigatiefout en kom ik weer een poosje voor. Na het inslaan van een stille weg zie ik in mijn koplampje 3 enorme wilde zwijnen oversteken. Als ze geweten hadden van de Babi Pan gang dan hadden ze waarschijnlijk aangevallen. Ik kom het groepje van 3 nog een keer tegen in Huy waar ik zelf ook even op de Garmin moet kijken voor de juiste route. Het rondje Muur komt later pas.
Tot nu toe is het nog prima geweest maar tijdens een paar afdalingen trek ik toch een jasje aan omdat ik het koud krijg. Dan is de boerderij gevonden, waar ik een bordje tomatensoep neem en een paar bakjes koffie. Ik heb nu al een flinke knauw gekregen van deze Belgische alpen en zie niet met veel enthousiasme uit naar de fameuze muur van Hoei.
Als ik weer buiten kom is het al aardig licht en komt net de zon op over het fraaie landschap. De muur wacht. Beneden aangekomen trek ik mijn jasje weer uit en laat wat water weglopen om met wat minder gewicht aan deze monsterbeklimming te gaan beginnen. Ik probeer nog wat over te houden voor het steilste stuk, maar als ik naar mijn kleinste blad wil schakelen gaat dat niet omdat de voorderailleur is verbogen bij het afbreken van de ketting. Helaas afstappen. En als ik eindelijk boven kom blijkt ook nog eens dat ik van de verkeerde kant naar boven ben gereden. In gedachte zie ik Meneer Le Duc mijn stempel kaart al verscheuren maar hij blijkt in een goede bui vandaag en ik mag door.
Verder gaat het naar de bakkerij waar ik weer even bij kan komen met een lekker broodje en een ijskoud blikje Cola. Daarna fiets ik een tijdje mee met de grotere groep routiniers, ze houden een hoog tempo aan en op de hellingen zak ik gelukkig niet al te ver terug. Mijn klimspieren beginnen dan al behoorlijk te branden, bij ons heb je alleen de van Brienenoordbrug maar om dat soort dingen te oefenen.
Later als ik verdwaald ben in een soort ondergronds fietstunneldoolhof neem ik maar weer een kleine pauze in de schaduw. Het is gevoelsmatig al een graad of 40. Gelukkig zie ik dan Gert en Peter weer voorbij komen. Snel spring ik op en volg. Ik zie op de Garmin dat dit inderdaad de juiste richting is. We komen wat later bij alweer een Café aan waar een dame zit die verdacht veel lijkt op Nina Hagen in haar glorietijd. Een enorme bos van getoupeerd zwaar geblondeerd haar waar ik nauwelijks mijn ogen van afkan houden. Ik loop op haar af om te vragen of ik een foto van haar mag maken, maar ze kijkt zo boos dat ik het niet durf. Toen heb ik maar net gedaan alsof ik Gert en Peter fotografeerde. Deze zitten inmiddels aan een bord van bijzonder kortgebakken eieren, de dooiers nog zo zacht dat je de kuikens bijna kan horen piepen.
Eenmaal weer onderweg maken we nog een keer een stop onder wat bomen omdat Gert en Peter last hebben van de voeten. Zelf probeer ik in deze 10 minuten even snel een dutje te doen want het fietsvuur begint uit te gaan. Vanuit liggende positie zie ik door halfgesloten ogen een bord waarop "Grobbendonk" staat. Hier wil je niet dood gevonden worden dus we gaan snel weer verder.
Later fiets ik toch weer alleen, dat fietst voor mij toch nog het prettigst, je houd je eigen tempo en nog belangrijker ik kan niet tegen een medefietser aanrijden, want ik zit nogal eens te prutsen met Garmin of MP3 speler. Na de laatste controle in Essen ga ik nog een keer een blikje Cola halen bij de volgende cafetaria. Het laatste stukje gaat op de automatische piloot en heeft weinig meer met actief fietsen te maken. Maar ook dit heb ik weer tot een goed eind weten te brengen.
Als ik de volgende ochtend wakker word durf ik mijn benen nauwelijks te bewegen, helse pijnscheuten vlammen omhoog. Ik ga dat nooit meer doen zover fietsen
. Of toch nog misschien de 600 over een paar weken?
Organisatie wederom heel erg bedankt voor een werkelijk memorabele tocht. Volgende keer neem ik minder troep mee en ga niet als een idioot van start. Ook zal ik Robert niet meer ophouden zodat hij een nog betere tijd neer kan zetten.
|
| |
600 km verslagen vanuit Ossendrecht en Zwolle |
| |
Lees hieronder de ervaringen van Jaap,Perry,Arthur en Robert |
Roberts 600 km vauit Zwolle:
Verslag 600km Zwolle 28 mei 2011
Ik koos voor de 600km rit vanuit Zwolle, want deze gaat naar Sauerland en kent veel hoogte meters (3200) en hopelijk goede wegen om lekker door te kunnen fietsen. Bij aankomst aan de start valt direct op dat Zwolle populair is onder de 'speciale' fietsen. Ik tel zeker 6 velomobielen, vele liggers en een step. Vrijsnel na de start om 9:00uur rijd ik tussen de velomobielen. Hans, Ymte en Jan S zijn met 50 km/h al ver vooruit. Ik rij op met Jos en Jan beide in een Quest, een zwarte Strada en vlak erachter Gerrit ook in een Quest. Na de eerste controle komen de drie velomobielen mij voorbij terwijl ik toch een aardig tempo rijdt; rond de 35m/h kruissnelheid. Een tijdje rijden met zijn vieren en blijf ik lekker achter de velomobielen in het weinige zog wat ze mij bieden. De eerste klim is rond het 100 kilometerpunt en Jan komt daar vlak achter mij boven. Dat is best een prestatie aangezien zijn fiets zeker vier maal zo zwaar is als de mijne. De rest van de rit (500km) rijden wij samen. Het zou blijken dat dit voor mij een aantal voordelen zou bieden, naast de gezelligheid van een maatje. De route is fantastisch, het is inderdaad het mooie asfalt waar ik op had gehoopt. Heerlijk doorrijden, overzichtelijke en voorspelbare route. Al rap komt Sauerland dichterbij en rond 250km begint het klimmen. Dit is mede waarom ik deze route wilde rijden, aangezien ik deze 600km als een training zie voor PBP en ik nog nauwelijks hoogte meters heb kunnen maken dit jaar. Telkens zijn de stempelposten tankstations, maar in Arnsberg kan ik in een Lidl ook normaal voedsel kopen voor een diner. Ik merk dat ik niet genoeg heb gegeten, maar weet niet goed hoe ik dat onderweg, al fietsend, moet oplossen. Mijn maag geeft het gevoel te willen omdraaien van de suikers die ik heb gegeten, dus de boterhammen, het fruit en de yoghurt smaakte goed. Ook Jan is aardig opgeknapt na deze langere pauze. Hij heeft zich kranig gehouden tot zo ver in de Suaerlandse 'bergen'. Tijdens de klimmetjes ben ik telkens als eerste boven, maar na enkele minuten zie ik de groene stroomlijn gestaag naderbij komen. Dan gaat het met een noodgang omlaag, waarbij Jan flink aanzet om de volgende heuvel zo snel mogelijk op te gaan. Hierbij haalt hij eenmaal 107km/h, waar ik 82 haal (harder durf ik niet). Als men nog eens vraagt: "Hoe hard gaat die fiets?", dan kan ik nu een mooi antwoord geven . Het blijft lang licht, maar na 23:00 uur wordt het toch echt donker en ook echt koud (10oC). Op de fiets gaat het wel, maar als we na het stempelen weer op pad willen begin ik heftig te rillen en klappertanden. Jan tovert uit zijn fiets een jasje en broek, die ik mag lenen! Sauerland uitfetsend krijgen wij een prachtig uitzicht over de Rhur. Het is duidelijk dat het landschap vlak wordt, iets dat vooral Jan erg fijn vindt. Het is nacht en we hebben niets meer te vertellen. Eigenlijk zijn we al aan het aftellen hoe lang het nog is en hoe laat we ongeveer zullen aankomen in Zwolle, hoe laat ik dan thuis zal zijn en wat ik dan zal doen
Dan zien we de Quest van Jan S, duidelijk herkenbaar aan de carbon streep. Het geeft een indrukwekkende suis als hij mij inhaalt op een afdaling met zeker 70+. Maar even later staat hij langs de weg aan zijn band te trekken. Gelukkig kan hij wel doorrijden. Kort rijden met z'n drieën. "Ik zou wel een koude cola lusten"zeg ik tegen Jan voor de gein. Spontaan tovert hij een fles uit zijn fiets! Het heeft zo zijn voordelen om samen te rijden . Het is fijn om te kunnen noemen: ik ben versleten of ik zit erdoor. Het verlicht de last door het te delen en dan rijden we weer verder. Net over de grens met Nederland daalt het tempo tot onder de 30 en Jan geeft aan dat het harder moet. Vanaf dat moment krik ik het tempo weer op tot 32-33. Veel meer zit er niet in. De Quest rijd constant achter mij zodat ik mijn eigen tempo kan rijden, maar totaal geen slipstream heb. Eenmaal voorbij de Sallandseheuvelrug kijken wij uit naar het einde. Na 22:55 uur terug in Zwolle, waar wij een stempel halen bij de Esso. Ik ben echt versleten, maar ook voldaan.
Arthurs 600 km vanuit Ossendrecht:
To qualify or not to qualify, that's the question.
Ook de bekende schrijver uit Stratford-upon-Avon wist al dat als je de 600 uitrijd binnen de daarvoor gestelde tijd, dat je dan met de PBP mee mag doen. Maar omdat in de 16e eeuw de verhoudingen niet zo goed lagen tussen de Nederlanden, Frankrijk en Spanje is het onwaarschijnlijk dat William zelf als randonneur aan de PBP heeft mee gedaan. Er was een uitvoer verbod op wol die de toenmalige laken industrie vooral in Vlaanderen, toen nog Nederlands , het zwaarste trof en ook woede er nog een hevige handels oorlog met Spanje.
Na afloop heb ik als eerste weer Meneer LeDuc gecomplimenteerd met de uitstekende weer keuze. Van de 4 brevetten die ik dit jaar gereden heb in Ossendrecht ontaarde er niet een in noodweer. Alleen maar zon en wind in de rug of in het uiterste geval wat sluier bewolking. Op het netvlies van mijn fantasie zie ik de kleine pezige Robert LeDuc bij RTL al op de weerkamer staan met de arm van de boomlange Peter Timofeeff hoog op de rug gedraaid. Hij schreeuwt dan in half Frans en Nederlands: "En iek zeg je toch voor zaterdag alleen wind uit het westen en zondag precies de andere kant op." De bange Timofeeff kan alleen nog maar met viltstift de windrichting pijlen veranderen op de weerkaart die voor hem ligt. Goed gedaan meneer LeDuc, alleen jammer van die laatste 20 km dat was nog even een tegenvaller.
Ook heb ik op kunnen merken dat het afstempelen van de kaarten en het ophalen van de geposte "briefkaarten" in allerhande door god verlaten oorden ook een hele klus is die eigenlijk gewoon met een medaille zou moeten worden beloond. Zij (Ilse en Robert)rijden misschien wel 1200 kilometer in zo'n lang weekend En zijn altijd overal present.
Bij een van de eerste controles gaat het al bijna mis. Ben vraagt aan een paar dames die naast de "stempel tafel" zitten of ze zijn gekomen om de renners te "stimuleren". Wat hij daar precies mee bedoelt is niet echt duidelijk, maar de dames schuiven met rode kaken snel door naar een tafeltje verder. Er is dan nog geen haast en bijna iedereen doet het rustig aan. De meeste drinken een Colaatje of koffie. Samen met Peter en nog een andere ligfietser, wiens naam ik ben vergeten te vragen fietsen we alvast een stukje vooruit naar het 3 landen punt. Ook daar weer volle terrassen en grote glazen Cola. De eerste paar honderd kilometer zitten er al op, en de eerste klimmetjes ook.
Na het 3 landenpunt komt er een fantastische afdaling met een paar echte haarspeldbochten. Boven op de top had ik nog even gebeld met Bram Moens van M5 ligfietsen in Middelburg. Zelf is hij meervoudig ligfiets kampioen geweest en sommige records staan nog steeds. Als je ooit nog eens op de televisie bij een quiz iemand nodig hebt als hulplijn voor de vraag van een half miljoen en de vraag gaat over ligfietsen dan is hij de man. Hij gaf me het advies "to keep the rubber down". Dit advies heb ik ter harte genomen en heb op tijd geremd voor de scherpe bochten tijdens de afdaling die volgde.
Dan beginnen de bergen en lang heb ik van mijn ligfiets kunnen genieten maar dan moet ik met mijn 90 Kg. + toch een zware prijs betalen voor dat genot. Naar boven komen de wielrenners mij langzaam voorbij. Bij het afdalen kan ik nog veel goed maken hou ik mezelf voor. Op een waanzinnige lange klim van bijna een uur genaamd Baraque Michel van wel 674 meter hoog kom ik toch ook nog anderen tegen die het zwaar hebben. In de berm zie ik Ben die gehurkt naast Jan in de graskant zit. Jan heeft het een beetje zwaar en te weinig gegeten. Hongerklop noemen de renners dit. Pure zuurstof en 3 zakken met nieuw bloed zouden dit probleem snel kunnen oplossen, maar ik heb alleen een paar rolletjes Dextro in mijn tas. M'n vrouw had me bezworen om ze voor de laatste 100 km te bewaren, maar dit is een noodgeval. Hongerklop is te herkennen aan een verdwaasde blik in de ogen en het uitslaan van wartaal. Hoewel Jan mij later vertelde dat dit bij hem geen goede indicatie is omdat hij altijd wartaal uitslaat. Na de Dextro gaan ze weer op pad, hoewel Ben hem nog aardig moet duwen het laatste stuk. Boven staat iedereen zijn kleren aan te trekken om aan de "Koude" afdaling te beginnen. Ik weet niet meer wie het was maar ik zag zelfs skihandschoenen tevoorschijn komen, en ik maar denken dat ik veel rotzooi meenam.
Vervolgens is het eindelijk weer dalen i.p.v. klimmen. Dat dalen is echt wel mijn ding en is wat het fietsen aangenaam maakt. Na nog wat klimmen en dalen is het volgens de heren tijd om eens ergens een hapje te gaan eten. Mart weet wel een tentje en gaat naar binnen om 8 x nummer 27 en 7 x nummertje 28 te bestellen het blijkt spaghetti met Bolognese of met champignonsaus te zijn met volop goed wielrenners spul erin. Jammer dat het van die kleine porties zijn, maar gelukkig hebben de meeste ook nog soep besteld. Afgeblust met een enorm groot glas Cola was het al met al een ware traktatie. Het tafeltje naast ons zag schijnbaar aan onze uitrusting niet direct dat wij sportmensen waren en staken nog maar eens een sigaret aan.
Er komen nog enkele steile en lange beklimmingen volgens de ingewijden. Maar net als we weg willen rijden breekt er nog een schermutseling uit over een lekke band. Terwijl deze gezamenlijk geplakt wordt, zo gaat dat altijd met mannen onder elkaar. De een weet het dan altijd nog beter dan de ander, gaan Peter en ik alvast vooruit.
Na uren van klimmen en dalen begin ik me een beetje raar te voelen en krijg last van het reflecterende licht van het veiligheids vest van Peter. Als hij achter me rijd verblind hij me door in mijn spiegeltje te schijnen. We spreken af bij de boerderij te Vervoz en ik rij in het donker verder. Als ik de eerste keer wakker schrik zit ik al bijna in de berm, maar kort daarna gebeurt het nog een keer en stop ik maar even. Het kan geen toeval zijn dat aan de overkant een bord staat naast de ingang van de oprijlaan naar totale verlossing in de vorm van Transcendente meditatie door Maharishi Mahesh Yogi. Ik geef gevolg aan zijn roep en pak uit mijn tas het opblaasbare Ortlib kussen. En recht tegenover de ingang van het centrum ga ik onder een 400 jaar oude eik liggen. Mijn wekker is de groep bandenplakkers die wat later zijn vertrokken. Als door een wonder ga ik binnen twee seconden onder zeil, en wordt inderdaad gewekt door de anderen die rumoerig omhoog klimmen op dit steile stuk. Na deze zeer korte nachtrust heb ik verder geen last meer van in slaap vallen.
Bij de Ferme de Vervos staat de soep alweer klaar. Het veel te kleine bord spaghetti is dan allang opgebrand en ik neem voor de zekerheid de soep, een kersenvlaai (puntje) en een blikje rijstpudding, twee flesjes energy drink en nog een koffie. Als er een luchtbed vrij komt ga ik er snel op liggen om even twee uurtjes te gaan slapen.
Hoewel het van het luchtbed afkomen niet gemakkelijk was ga ik als herboren aan het tweede gedeelte beginnen. Ik begin ook al een beetje bij de oude jongens te horen want wat er nu gaat komen is grotendeels dezelfde weg als van de 400 van enkele weken terug. Bijna mis ik nog een stempel post maar gelukkig roept Peter me die een stukje achter me zit.
Dan richting de "Boulangerie" waar we normaliter in een klap al het gebak van de lokale bevolking opkopen. De meeste Belgen en vakantiegangers uit de regio zitten dan de hele zondag tegen een paar gort droge Mariakaakjes aan te kijken die ze nog ergens achter in een kast gevonden hebben. Als ik buiten sta te genieten van mijn zojuist gestempelde kaart en twee Chocolatines Creme, staat meneer LeDuc net in het frans tegen een echtpaar uit te legen dat het een rit betreft van 600 Km. Waarop de man vraagt: "combien de jour" (hoeveel dagen). Waarop LeDuc schamper terug zegt: "Pas des jour, mais combien d'heures" (niet hoeveel dagen maar hoeveel uur). Als hij even later terug loopt naar de auto kijk de man het groepje met veelal uitgewoonde oude mannen aan hoor ik hem tegen zijn vrouw zeggen: "menteur" (leugenaar).
Vervolgens hoopt iedereen weer op koffie of cola in Café de Ton in het plaatsje Jeuk. Helaas blijkt deze nog te zijn gesloten. Pas een tijd later vinden we een groot Shell station waar we de bidons op kunnen vullen koffie kopen en het toilet misbruiken.
Eindelijk begin ik te geloven dat ik waarachtig de finish ga halen. Alleen nog het Snooker Paleis, waar ook Nina Haagen net weer binnenkomt (geen foto deze keer). Hier zit het peloton aan de spiegeleieren. Ik sla de spiegeleieren over en ga samen met Peter aan het laatste stukje naar het benzinestation in Essen beginnen. Daar aangekomen schuiven wij onze briefkaarten onder de deur door van het gesloten station. Ik had nog wel een Colaatje willen drinken. Toen ik namelijk bij het eerste brevet in Café de Vrede (waar nog nooit een onvertogen woord gevallen is) kwam kregen we daar een tas uitgereikt met van alles erin, van badlaken tot microwave oven en van kettingvet naar dopsleutelset. Kortom te veel om op te noemen. Ook zat er een tandenborsteltje in waar ik aanvankelijk als beginnend randonneur erg om moest lachen. Nu weet ik inmiddels beter. Na twee dagen fietsen en alles eten wat los en vast zit heb ik een smaak in m'n mond die nog het meest lijkt om laag opgewerkt nucleair afval, en ik ben dan ook bang om mijn eigen spuug door te slikken.
Maar omdat ik het tandenborsteltje niet meegenomen heb doe ik net als Mart, ik neem een biertje na de finish. En waarachtig de vieze smaak is gelijk weg.
Ik heb weer een hoop geleerd de afgelopen dagen en wil iedereen van de organisatie en die meegereden hebben hier heel erg voor bedanken.
Jaaps verslag vanuit Ossendrecht:
Ossendrecht 600 km en de wet van Murphy
Tijdens deze kwalificatierit ging alles mis wat er maar mis kon gaan,en nog wel op het meest onaangename moment (=tweede wet)!
1. 20 meter na de start doet mijn km-teller het niet. Gerepareerd, maar de groep is wel weg!
2. 200 meter na de start blijkt mijn GPS alleen de controlepunten te bevatten, maar niet de route. Overgestapt naar papieren routebeschrijving,maar....
3. 20 km na start onduidelijkheid op die beschrijving en 15 km heen verkeerd gereden, en terug...
4. Door kwaadheid zoveel kracht gezet (terwijl ketting per ongeluk half op het kleine en half op het middenblad stond) dat de ketting brak. Gerepareerd met reserveschakel, wel pikzwarte handen!
5. 3 uur vertraging dacht ik nog wel in te kunnen lopen, maar door overmatige inspanning stond ik op een gegeven ogenblik te braken langs de kant van de weg.
6. 300 km na de start was de jeugdherberg al gesloten en na 1 uur "slapen" werd ik wakker van de kou.
7. 4 Beaufort tegenwind in combinatie met heuvel op ging mijn krachten te boven om binnen 40 uur terug te zijn in Ossendrecht.
18 + 19 juni krijg ik een herkansing vanuit Zoetermeer, maar dan zitten er 2 nachten in, want de start is om 01.00 uur.
CONCLUSIE: randonneurs laten zich niet gemakkelijk uit het veld slaan, maar er zijn grenzen....! (b.v. aan het prestatievermogen van een 69-jarige).
|
| |
600 km verslag Perry Stoel |
| |
De 600 km vanuit Ossendrecht:
De start was om 08.00 uur en wat mij gelijk opviel was mijn ietwat te hoge hartslag: was dit stress of toch iets te kort geslapen?.We kijken wel waar het op uit draait....
Ik ga van start met 4 andere wielrenners, gezien mijn hartslag blijf ik bij ze. Ik kan ze wel voorbij, maar hoeveel rij ik dan harder en alleen rijdend zal ik mijn krachten toch nog nodig hebben. We rijden een lekker tempo en al snel is er de eerste controle in Hooge Mierde. Stempelen en weer door is het motto.Op weg naar Obbicht merken we dat er een redelijke wind staat, die ons ook niet altijd goed gezind is. Bij Obbicht wordt er even wat gegeten maar ook hier gaan we weer vrij snel weg. Nu moeten we ook beginnen met klimmen, en dan blijf ik toch wat achter bij de rest, maar in een afdaling of een vlak stuk kan ik weer goed bijkomen, zo komen we ook bijna gezamenlijk aan op het Drielandenpunt, wel geeft één van de andere aan dat het bij hem niet lekker gaat en hij zal het dan ook rustiger aan doen. Wij gaan op weg naar Vielsalm. Op de Baraqe Friture kan ik ze niet bijhouden, ze zijn uit het zicht. Dit word alleen rijden denk ik, maar na een paar leuke afdalingen haal ik ze weer in en dit spel blijft zich herhalen .Zijn de beklimmingen stijl dan rijden ze van mij vandaan is het echter een landschap met goedlopende (heuvels) dan kan ik ver vooruit rijden. Iets voor Clavier moet ik nog even een serieus sprintje trekken omdat een Rotweiler mij ook eens van dichtbij wilde bekijken....
Gezamenlijk kwamen we in de "schuur" waar het uiteraard weer goed was. Nu was het ook belangrijk om goed in te slaan want de laatste 200 km kun je bijna niets kopen. Dit vanwege het tijdstip: we vertrokken om 23.00 in de schuur, nog een paar klimmetjes, kaarten in de bus bij de bakker (was helaas nog dicht) en vanaf nu word het weer vlakker, op naar Jeuk
Dit is een korte etappe, en nu kun je ook al gaan denken aan aftellen .Weer verder naar Herselt tijdens deze etappe raken we Harry kwijt. We hebben nog enige tijd gewacht maar helaas. Dus vanaf hier met drie man. Een stukje voor Essen ga ik toch proberen om het tempo wat op te schroeven. Bij mij lukt het nog wel maar bij de andere niet meer. Zodoende rij ik alleen door naar Essen. Als ik hier weer weg wil, komen de andere ook weer aan. Ik denk dat ik nog om 07.30 uur binnen kan komen en ga dit dan ook proberen. Dit lukt net niet want aankomst Ossendrecht is 07.35 uur . Jammer dat het cafe nog dicht is, dus besluit ik maar gelijk naar huis te gaan.
Terugkijkend op dit 600 kiliometer brevet:
Mijn hoge hartslag was waarschijnlijk stress, want dit is vanzelf overgegaan
Ik heb gelukkig de anderen laten rijden tijdens het klimmen
Ik ben 45 min sneller dan vorig jaar maar ik ben minder uitgewoond dan vorig jaar, dus het vertrouwen is er nog steeds!
Dat ik de anderen in kon halen in de afdaling begrijp ik nu ook beter: maximum snelheid was 80 km/u.
Nu eerst maar eens goed rusten en dan er weer tegenaan!
Perry. |
| |
2e 600 km poging van Jaap Bouman |
| |
"Old heroes never die.....they simply fade away"
|
Tijdens de 600 km kwalificatietocht van Zoetermeer - Drielandenpunt (Vaals) v.v. kwam dit liedje van de "Soldiers" bij mij boven. Ik vond het destijds al ambitieus van Bram Moens om ons als fietshelden neer te zetten. Maar zó kan het dus ook gaan: geen excuses met de Wet van Murphy, maar de simpele constatering: met het klimmen der jaren is zo'n extreme uitdaging als Parijs-Brest-Parijs rijden voor mij geen haalbaar doel meer. Afscheid nemen van het randonneren: Partir c'est mourir en peu. Maar ook bij stervensverdriet is het levenskunst om wat van je leven te maken. Dagelijks geniet ik van mijn goede conditie en gezondheid. Dat blijft vragen om te investeren in het op peil houden ervan , en het liefst op een manier waar ik lol in heb: dus blijven fietsen en blijven randonneren......Misschien wel op een M5 Carbon High Racer? Eerst maar eens mijn derde poging wagen met Merselo 600 op 25/26 juni op mijn oude vertrouwde M5 City Cruiser om alsnog naar Parijs te mogen!! Toegegeven: De omstandigheden waren dit weekend van 18/19 juni niet optimaal: regenbuien, windkracht 5 à 6 tegenwind, Limburgse heuvels, nog niet hersteld van verkoudheid. Maar dat is geen excuus!
|
)
)
)
)